Pytanie nadesłane do redakcji Mam 16 lat i mam czarne włosy. Od pewnego czasu zaobserwowałam ciemne włosy na karku, kości ogonowej, brzuchu, piersiach, twarzy, mam też gęste włosy na rękach oraz trochę rzadsze na ramionach. Nie wiem jak się ich pozbyć, bardzo się wstydzę ubierać w strój kąpielowy, ponieważ te włoski są bardzo widoczne. Czy jest to jakaś choroba? Inne moje koleżanki z równie ciemnymi włosami nie mają takich problemów. Czy można to wyleczyć? Odpowiedziała dr n. med. Ewa Krajewska-Siuda Endokrynolog, pediatra Poradnia Endokrynologiczna Centrum Medyczne Enel-Med. Centrum Chorób Serca UNICARDIA W przypadku nadmiernego owłosienia wskazana jest konsultacja u endokrynologa, którego rola będzie sprowadzała się do różnicowania, czy mamy do czynienia z hirsutyzmem czy hipertrichozą. W zależności od ustalonego rozpoznania istnieją lub są zbyteczne wskazania do rozszerzenia diagnostyki. Hirsutyzm jest to występowanie włosów końcowych u kobiet w miejscach wrażliwych na androgeny, typowych dla mężczyzn (górna warga, broda, bokobrody, okolice piersi, dolna część brzucha, wewnętrzna strona ud, okolica międzypośladkowa). Ilościowej oceny nasilenia hirsutyzmu można dokonać, wykorzystując skalę Ferrimana i Gallweya. Każde miejsce ocenia się punktowo, od 0 do 4 pkt, gdzie 0 oznacza brak owłosienia, a 4 – nasilone owłosienie. Za prawidłowe uznaje się wyniki oceny poniżej 7 pkt. I taki stopień nasilenia owłosienia dotyczy 10% populacji kobiet, podczas gdy łagodny hirsutyzm można rozpoznać 3-krotnie częściej. Wrażliwość na androgeny jest wrodzona, stąd problemy z nadmiernym owłosieniem występują rodzinnie. Należy podkreślić, że nadmierne owłosienie ramion, nóg, pleców jest związane z rasą, predyspozycjami genetycznymi i nie ma nic wspólnego z zaburzeniami hormonalnymi. Natomiast hipertrichoza jest to nadmierny wzrost włosów mieszkowych, który nie jest spowodowany przez androgeny i ich metabolity, a tym samym jest defektem kosmetycznym i nie wymaga leczenia. Zróżnicowanie tych dwóch jednostek jest niezwykle istotne i decyduje o wyborze diagnostyki hormonalnej i ewentualnej terapii. Diagnostyka hirsutyzmu jest często rozbudowana i wymaga współpracy endokrynologa i ginekologa. Należy wyjaśnić czy nadmierne owłosienie jest pochodzenia jajnikowego (np. PCO, guzy jajnika), nadnerczowego (wrodzony przerost nadnerczy, guzy nadnerczy, choroba i zespół Cushinga), czy też związane jest z obwodową produkcją androgenów w tkance tłuszczowej, jak to się dzieje w otyłości. Objawy hiperandrogenizacji mogą być także spowodowane działaniem androgennym niektórych leków (np. progestagenów zawartych w starszych tabletkach antykoncepcyjnych, steroidów anabolicznych, danazolu) lub wynikać z nadmiernego wydzielania prolaktyny wskutek przyjmowania niektórych leków z grupy przeciwdrgawkowych, przeciwnadciśnieniowych lub blokujących wydzielanie kwasu żołądkowego. Pragnę zaznaczyć, że diagnostyka bywa uciążliwa, a samo leczenie długotrwałe, pozostawia wiele wątpliwości i na ogół nie spełnia oczekiwań pacjentek. Zauważalnych efektów leczenia należy się spodziewać po upływie 5–6 miesięcy, a najczęściej po 2-letniej kuracji. Dlatego istotne jest uzupełnienie terapii całą gamą zabiegów, które oferuje współczesna kosmetologia. Niezmiernie ważna jest także samoakceptacja, znalezienie własnych atutów urody, podniesienie poczucia własnej wartości i to nie tylko w sferze atrakcyjności seksualnej. Piśmiennictwo: Martin, Chang, Ehrmann, L. i wsp.: Evaluation and treatment of hirsutism in premenopausal women: an Endocrine Society Clinical Practice Guideline. I J. Clin. Endocrinol. Metab, 2008; 93: 1105–1120. Azziz R., Knochenhauer E. S., Moran C.: Androgen excess in women: experience with over 1000 consecutive patients. J. Clin. Endocrinol. Metab., 2004: 89, 453–462.

Syn histeryzuje np. że tata wyszedł już rano do pracy, a on chciał się do niego przytulić. Kiedy jednak tata wraca z pracy, syn nie bawi się z nim ani nie rozmawia, nie interesuje się tym, że tata, który tak był mu rano potrzebny, jest teraz obecny. Następnego ranka sytuacja się powtarza i tak od kilku tygodni. Oczywiście tłumaczę mu, że tata poszedł tylko na parę godzin, że musi zarabiać pieniążki itd. On to wszystko rozumie, ale mimo wszystko histerycznie płacze, że tatę kocha i chce do taty. Nigdy wcześniej nie było takich problemów. Drugim problem syna jest paniczny strach przed rożnego rodzaju ranami. Kiedy Wojtek się skaleczy, jest po prostu histeria. Nie pozwala mi nawet przemyć rany czystą wodą, nie mogę jej dotknąć. Tłumaczę, że nie będzie boleć (muszę np. uciąć skórkę przy paznokciu, bo się zadarła). Kiedy robię to na siłę, bo nie mam innego wyjścia, okazuje się, że faktycznie nie bolało, że nie kłamałam. Mówi wtedy, że już nie będzie tak płakał, bo wie, że nie będzie bolało, że nie zrobię mu krzywdy. Do następnego razu jest to prawda, bo znowu histeryzuje. Później, na spokojnie, tłumaczę mu, że muszę przemyć, czy obciąć skórkę, czy nawet paznokcie u nóg (przy tym też jest histeria). On oczywiście mówi, że już wie, że to nie boli itd., ale kiedy następna sytuacja się przydarza, dzieje się to samo. Nawet kiedy ma małe skaleczenie nie pozwala mi się dotknąć i muszę przykleić plaster, żeby on nie musiał na to patrzeć (zakrywa oczy i mówi, że nie może na to patrzeć). Nie wiem jak mu pomóc inaczej, jak mu to wytłumaczyć. Czy to jakiś kolejny irracjonalny lęk? Czy przejdzie mu to? I czy te poranne histerie można jakoś zniwelować lub sprawić, żeby nie trwały godziny lub dłużej. Będę bardzo wdzięczna za jakakolwiek poradę, gdyż nie mam już siły słuchać tych krzyków i histerycznego płaczu. Wiem, że Wojtek jest wrażliwym dzieckiem. Przytulam go często, powtarzam, że go kocham, on odpowiada mi tym samym - katjia Witam, Gdy czytam Pani list widzę ogromną troskę i niepokój o syna. Bardzo cierpliwie tłumaczy Pani mu różne rzeczy, dzięki temu wiemy, że na pewno syn dobrze rozumie sytuację i że jego zachowania są poza jego decyzjami i nie mają racjonalnych pobudek. Wiele objawów, które Pani opisuje wskazuje, że syn może cierpieć z powodu nadmiernych lęków różnego typu: lęk separacyjny, lęk o zdrowie. Warto byłoby sprawdzić, czy nie rozwinęły się u niego zaburzenia lękowe. Przyczyn może być wiele, na pewno u podłoża leży delikatność jego układu nerwowego, czyli jak to Pani określiła duża wrażliwość. Jednak nie wszystkie wrażliwe dzieci rozwijają zaburzenia lękowe. Jest kilka dodatkowych czynników, które przyczyniają się do ich powstania. Należą do nich nadmiernie chroniące postawy rodziców, nieprzyjemne, wywołujące bezradność i lęk doświadczenia z wczesnego dzieciństwa i inne. Sądzę, że najlepiej będzie jeśli skonsultuje Pani problem z psychologiem dziecięcym.

fot. Adobe Stock Wysypka przypominająca kaszkę to drobne, wyczuwalne pod palcami i czasami widoczne (szczególnie pod światło) drobne grudki na skórze. Kaszka może pojawić się na twarzy, zwłaszcza policzkach, ramionach i udach, na tułowiu i w innych miejscach ciała. Spis treści: Wysypka jak kaszka – co jest jej przyczyną? Rogowacenie mieszkowe Alergia a kaszka na twarzy Kaszka na twarzy a prosaki Kaszka na skórze po "trzydniówce" Wysypka jak kaszka - kiedy do lekarza? Wysypka jak kaszka – co jest jej przyczyną? Wysypka określana przez pacjentów „kaszką” jest zazwyczaj niewidoczna gołym okiem, ale wyczuwalna pod palcami. Częstym powodem wystąpienia tego rodzaju wysypki jest rogowacenie mieszkowe – schorzenie, które należy do chorób dziedzicznych. Wysypka może być też związana z alergią bądź oznaczać potówki, które pojawiają się na ciele pod wpływem przegrzania skóry i nadmiernego pocenia. Bywa też, że do jej pojawienia dochodzi po infekcji wirusowej, tzw. trzydniówce u dzieci. "Kaszka" objawiająca się bardzo drobnymi, białymi i twardymi grudkami na powierzchni skóry twarzy, to najprawdopodobniej prosaki. Rogowacenie mieszkowe Wysypka o wyglądzie kaszki w przebiegu rogowacenia mieszkowego często dotyczy osób młodych i może być uwarunkowana genetycznie. Zmiany to drobne grudki na skórze, które można wyczuć pod palcami, ale nie zawsze widać je gołym okiem. Skóra w tym miejscu może być zaczerwieniona i sucha. Kilkutygodniowe grudki są słabo widoczne i jasne, te starsze zaś – ciemniejsze, większe i łatwiej zauważalne. Najczęściej występują na rękach, nogach i twarzy (w okolicach brwi). „Kaszką” pacjenci nazywają uczucie szorstkiego naskórka po potarciu. Przyczyną może być rogowacenie mieszkowe (keratosis pilaris). Jest to dość często spotykane zaburzenie rogowacenia mieszków włosowych, obserwowane na tylno-bocznych powierzchniach ramion oraz na udach. Niekiedy zmiany zajmują rozległe powierzchnie skóry. Ujście mieszka włosowego jest rozszerzone czopem keratyny, przez który może przechodzić łodyga włosa. Zmiany wykazują tendencję do zaostrzeń w okresie zimowym, a złagodzenia – w okresie lata. – mówi lek. Barbara Dziewulska, dermatolog z Grupy LUX MED. Poza genetyką na pojawienie się rogowacenia mieszkowego mają wpływ także nadmierna suchość skóry, zaburzenia endokrynologiczne i naczynioruchowe. Niestety, nie istnieje w pełni skuteczne leczenie tego schorzenia. Pacjenci mogą jednak posiłkować się metodami zachowawczymi. Na rogowacenie mieszkowe pomagają ciepłe kąpiele z dodatkiem dwuwęglanu sodu (soda kuchenna) w ilości 3-4 łyżki na wannę wody. Bardzo dobre są kremy i maści z dodatkiem 5-10% mocznika lub chlorku sodu (5-10%). Stosowanie retinoidów nie przynosi zbytniej poprawy– mówi lek. Barbara Dziewulska. Alergia a kaszka na twarzy Częstym powodem wysypki przypominającej kaszkę na twarzy, u dorosłych i dzieci, jest alergia pokarmowa. U niemowląt objawia się grudkami szczególnie na policzkach, niekiedy lekko połyskującymi, wysypka może swędzieć. Powodują ją najczęściej uczulenie na laktozę (cukier występujący w mleku krowim) lub białko zwierzęce. Do pojawienia się kaszki na twarzy mogą przyczynić się również inne alergeny: orzechy, owoce cytrusowe, pomidory, niektóre przyprawy, ale też, oprócz alergii pokarmowej, składniki chemiczne kosmetyków. Pierwszym krokiem leczenia tego typu uczulenia powinno być wyeliminowanie produktu, który podejrzewamy o wywołanie wysypki. Warto udać się do alergologa, który przepisze odpowiednie leki, a wcześniej zleci badania w kierunku alergii. Kaszka na twarzy a prosaki Wysypka na twarzy w postaci białych, twardych, bardzo drobnych (1-2 mm) i widocznych grudek, niepołączonych z powierzchnią skóry, to tzw. prosaki. Najczęściej zmiany pojawiają się na skórze twarzy, szczególnie policzków, skroni i powiek. Nie są swędzące, ani bolące. Występują niezależnie od wieku, jednak przeważnie daje się je zaobserwować u noworodków, u których też samoistnie znikają w ciągu kilku tygodni lub miesięcy. U dorosłych stosuje się różne metody leczenia prosaków, laseroterapię, elektrokoagulację oraz zabiegi kosmetyczne, jak mikrodermabrazję, peeling chemiczny lub wymrażanie. Kaszka na skórze po "trzydniówce" Trzydniówka (gorączka trzydniowa, rumień nagły) to choroba zakaźna wywoływana przeważnie przez herpeswirusy HHV6 i HHV7. Jest powszechną infekcją wśród dzieci do 2. roku życia. Po nagle pojawiającej się wysokiej gorączce (do 40°C), która utrzymuje się 2-4 dni, ciało pokrywa się bladoróżową wysypką. Występuje ona głównie na tułowiu. Co charakterystyczne, plamki chwilowo znikają po naciśnięciu skóry palcem. Po chorobie nie pozostawiają śladów. Wysypka jak kaszka - kiedy do lekarza? Każdą niepokojącą zmianę skórną, w tym wysypkę, warto zawsze pokazać specjaliście – dermatologowi lub lekarzowi pierwszego kontaktu. Do lekarza należy udać się szczególnie wtedy, gdy oprócz wysypki pojawiają się inne niepokojące sygnały (gorączka, złe samopoczucie) lub jeżeli zmiany się nasilają, występują w postaci ognisk zapalnych, albo jeśli nie znikają po 3-4 dniach. Więcej na podobny temat:Wysypka – przyczyny wysypki, rodzaje + zdjęciaJak wygląda wysypka alergiczna? Oto jak można ją rozpoznać i leczyćWysypka na twarzy - najczęstsze przyczyny, wysypka na twarzy u dzieckaDomowe sposoby na wysypkę – czy tak można ją leczyć? Jeśli chcesz skonsultować swoje objawy z dermatologiem, umów się na wizytę online. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Wypadanie włosów u dziecka zwykle nie jest groźnym objawem, a jedynie wynikiem np. niedoboru witamin i składników mineralnych czy infekcji. Niemniej, włosy u dziecka mogą wypadać także z innych, poważniejszych przyczyn. Co wtedy robić? Do jakiego lekarza należy udać się z dzieckiem, któremu nadmiernie wypadają włosy? Podpowiadamy. Nadmierne wypadanie włosów u dziecka zazwyczaj budzi duży niepokój rodziców. Przyczyn opisywanej dolegliwości jest wiele, poczynając od fizjologicznego wypadania włosów, niedoborów pokarmowych, chorób endokrynologicznych, aż po infekcje grzybicze i choroby autoimmunologiczne. Leczenie jest zależne od przyczyny nadmiernej utraty włosów. Wypadanie włosów u dziecka – przyczyny Włosy, które należą do przydatków skóry, pełnią funkcję termoizolacyjną, ochronną oraz estetyczną. Szacuje się, że zdrowy człowiek traci około 100 włosów dziennie z całego ciała. Istnieje wiele przyczyn wypadania włosów u dzieci, do najczęstszych należą niedobory witamin i składników mineralnych, infekcje, przewlekłe choroby oraz stres. Warto wspomnieć, że nadmierne wypadanie włosów może być także zjawiskiem fizjologicznym, zwłaszcza u niemowląt. Do najczęstszych przyczyn nadmiernego wypadania włosów u dzieci zaliczamy: niedobory pokarmowe w diecie – zwłaszcza żelaza, cynku lub biotyny. Niedobór żelaza u dzieci może prowadzić do rozwoju anemii, która objawia się także osłabieniem, sennością, szybką pracą serca oraz bladością skóry i błon śluzowych. choroby tarczycy – zarówno nadczynność, jak i niedoczynność tarczycy mogą prowadzić do nadmiernego wypadania włosów. przebytą chorobę infekcyjną z wysoką gorączką lub agresywnym leczeniem – tzw. telogenowe wypadanie włosów. Nadmierna utrata włosów zazwyczaj następuje po upływie od 6 tygodni do 4 miesięcy. Włosy przestają rosnąć i przedwcześnie przechodzą w fazę spoczynku, zwaną fazą telogenu. W przypadku telogenowego wypadania włosów nie stosuje się leczenia, włosy zaczynają samoistnie odrastać w ciągu 6 miesięcy. stres – ostry lub przewlekły. czynniki mechaniczne takie jak nieprawidłowe upinanie włosów (zbyt mocne naciąganie włosów przy upinaniu kucyka lub pleceniu warkocza). łysienie plackowate (łac. Alopecia areata) jest chorobą o podłożu autoimmunologicznym objawiająca się utratą włosów z ograniczonych obszarów skóry głowy. Choroba ta rozwija się zazwyczaj w wieku młodzieńczym i u młodych dorosłych. łysienie u niemowląt – najczęściej związane jest z częstym pocieraniem danego rejonu np. o fotelik samochodowy lub materac łóżeczka. grzybice skóry owłosionej głowy – należą do częstych zakażeń skóry spotykanych u dzieci. Najczęściej objawiają się jako okrągłe ogniska drobnopłatowego złuszczania naskórka z następową utratą włosów. choroby psychiatryczne, w tym trichillomania (utrata włosów spowodowana przez mechaniczne wyrywanie, pociąganie lub skręcanie przez dziecko). Charakterystyczną cechą jest obecność włosów ułamanych na różnej długości oraz większe nasilenie objawów po stronie ręki dominującej. Trichillomanię najczęściej obserwuje się u dzieci narażonych na duży stres lub cierpiących na choroby psychiatryczne. Diagnostyka i leczenie wypadania włosów u dziecka W przypadku dziecka z nadmiernym wypadaniem włosów bardzo ważny jest dokładnie zebrany wywiad dotyczący diety, chorób przewlekłych, stosowanych leków, przebytych chorób zakaźnych oraz narażenia na stres. Przy postawieniu rozpoznania pomocne jest wykonanie badań laboratoryjnych takich jak morfologia krwi, poziom żelaza, TSH, fT4 oraz wskaźników stanu zapalnego. Jeśli u dziecka podejrzewa się zakażenie grzybicze owłosionej skóry głowy, zalecane jest wykonanie badania mikrobiologicznego. Należy pamiętać, że grzybica skóry głowy jest chorobą zakaźną, dlatego należy unikać używania wspólnych przedmiotów, w tym grzebieni, pościeli, ręczników oraz innych akcesoriów do włosów. Rozpoznanie grzybicy skóry głowy stawia lekarz dermatolog. Po rozpoznaniu zakażenia grzybiczego stosuje się doustne leki oraz preparaty zawierające substancje przeciwgrzybicze na skórę głowy. U dziecka z niedoborami pokarmowymi (najczęściej żelaza, witamin z grupy B, cynku) lekarz zaleca suplementację lub wdrożenie leczenia preparatami zawierającymi brakujące mikroelementy celem uzupełnienia diety. Natomiast u dziecka z nadczynnością lub niedoczynnością tarczycy, u którego występuje nadmierne wypadanie włosów należy sprawdzić poziom hormonów tarczycy i zmodyfikować dawkę leków. W przypadku podejrzenia łysienia plackowatego należy wykonać badania hormonalne oraz immunologiczne. W leczeniu tej dolegliwości stosuje się środki drażniące, aby wywołać przekrwienie skóry i pobudzić porost włosów. Zaleca się także preparaty witaminowe oraz pomoc psychologiczną. U starszych dzieci z dużym nasileniem łysienia plackowatego stosuje się fototerapię UVB lub fotochemioterapię metodą PUVA. Jeśli u dziecka występuje łysienie związane z trichillomanią, zaleca się konsultację u lekarza psychiatry oraz psychoterapię. Polecane dla Ciebie żelki, odporność, niedobór witamin zł żelki, niedobór witamin zł zestaw, żelki, niedobór witamin zł zestaw, żelki, tabletka, niedobór witamin zł Preparaty i suplementy na wypadające włosy dla dzieci W przypadku nadmiernego wypadania włosów u dziecka należy skontaktować się z lekarzem, który po zebraniu dokładnego wywiadu oraz zaleceniu badań dodatkowych, postawi rozpoznanie i zaleci najtrafniejsze leczenie. Nie należy samodzielnie wdrażać leków i suplementów u dziecka przed przeprowadzeniem diagnostyki u lekarza. U dzieci z nadmiernym wypadaniem włosów i obniżonym poziomem żelaza zaleca się dietę bogatą w zielone warzywa, orzechy, ryby oraz nabiał. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły SIDS – syndrom nagłej śmierci noworodków Śmierć łóżeczkowa oznacza nagłą śmierć na pozór zdrowego dziecka poniżej 1. roku życia podczas snu. Przyczyna zgonu maluszka nie zostaje jednoznacznie ustalona, lecz znane są czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia SIDS. W jaki sposób można zapobiec nagłej śmierci łóżeczkowej? Ochrona dziecka przed upałem – o czym warto pamiętać? Odwodnienie, potówki, poparzenia słoneczne czy udar cieplny – to konsekwencje złej ochrony dziecka w czasie upału. Co robić, aby do nich nie dopuścić? Dowiedz się więcej, jak możesz skutecznie ochronić dziecko przed upałem. Ukąszenia owadów u dzieci – objawy i pierwsza pomoc. Co stosować na ugryzione miejsca? Ukąszenia owadów, zwłaszcza w sezonie letnim, przysparzają sporo problemów, gdyż mogą wywoływać silny świąd, obrzęk w miejscu ukłucia lub nawet prowadzić do zagrażającego życiu wstrząsu anafilaktycznego u osób uczulonych na jad insektów. Jak postępować w przypadku ukąszeń owadów u dzieci? Sapka niemowlęca – czym jest? Co robić, gdy się pojawi? Sapka powstaje na skutek niedrożności nosa noworodka lub niemowlęcia i objawia się utrudnionym oddechem i męczliwością podczas karmienia. Czy jest groźna? Co robić, gdy u małego dziecka wystąpi sapka? Kiedy należy udać się do lekarza? Podpowiadamy. Zapalenie spojówek u dzieci – przyczyny, objawy, leczenie Zapalenie spojówek u dzieci może mieć kilka przyczyn. Przeważnie ma ono podłoże bakteryjne, rzadziej wirusowe, dość często występuje także alergiczne zapalenie spojówek. Objawy, które się wówczas pojawiają to przede wszystkim świąd oczu, przekrwienie spojówek, obrzęk powiek oraz śluzowa lub ropna wydzielina sklejająca rzęsy. Leczenie zapalenia spojówek u pacjentów pediatrycznych jest uzależnione od czynnika, który go wywołał i może trwać od 5 dni do nawet kilku tygodni. Zaburzenia łaknienia u dzieci – co robić, gdy dziecko jest niejadkiem? Zaburzenia łaknienia u dzieci, objawiające się obniżonym apetytem lub wybiórczością pokarmową, mogą mieć rozmaite przyczyny. Mogą być stanem fizjologicznym, niewymagającym leczenia (często dotyczy to dzieci w wieku od 1 do 5 lat), lecz mogą również być objawem choroby (np. schorzeń układu pokarmowego, oddechowego, nerwowego). Problemy z apetytem nierzadko towarzyszą dzieciom z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, mogą mieć także podłoże emocjonalne. Zaburzenia łaknienia często wymagają wielospecjalistycznego podejścia – współpracy pediatry, lekarzy specjalistów, logopedy, psychologa. Siatki centylowe – czym są? Jak interpretować wyniki? Siatki centylowe są normami rozwoju dziecka i służą do oceny ich prawidłowego wzrastania. Regularne pomiary oraz nanoszenie danych na siatki centylowe zgodne z płcią i wiekiem dziecka pozwalają wykryć nieprawidłowości w rozwoju dziecka i odpowiednio wcześnie wdrożyć diagnostykę i leczenie choroby podstawowej np. niedoboru hormonu wzrostu. Syndrom zapomnianego dziecka – czy można mu zapobiec? Przypadki pozostawienia dziecka w zamkniętym samochodzie zdarzają się i zdarzyć się mogą każdemu rodzicowi lub opiekunowi – wniosek ten, choć niewiarygodny, jest jednak prawdziwy. Wyniki badań pokazują bowiem, że tak działa ludzki mózg – w pewnych okolicznościach można zapomnieć nawet o dziecku będącym z nami w samochodzie. „Zapomnieć” wskazuje, że jest to problem pamięci, a nie wynik zaniedbania, o który tak często podejrzewani są rodzice lub opiekunowie.

Nawracająca ciemieniucha objawia się w postaci żółtawych tłustych łusek we włosach przypominających łupież, a jej przyczyną najczęściej jest alergia dziecka lub stan zapalny skóry. Aby się pozbyć ciemieniuchy i zapobiegać jej nawrotom, trzeba stosować regularne środki pielęgnacyjne. Ciemieniucha to problem przede wszystkim niemowląt i małych dzieci do około roku życia, co wynika z niedojrzałości gruczołów łojowych ich skóry. Aby pozbyć się problemu, trzeba ciemieniuchę systematycznie wyczesywać. Mimo tego lubi powracać, zwłaszcza u dzieci mających do niej skłonność, czego częstym powodem są alergie i atopowe zapalenie skóry (AZS). Podpowiadamy, jak pozbyć się nawracającej ciemieniuchy u rocznego dziecka, jak i starszego - dwulatka, trzylatka lub czterolatka. Nawracająca ciemieniucha: na czym polega objawy ciemieniuchy przyczyny ciemieniuchy leczenie ciemieniuchy kiedy do lekarza Na czym polega nawracająca ciemieniucha Niestety ciemieniucha lubi nawracać i mimo tego, że skóra maleństwa jest już dojrzalsza, problem z brzydkimi łuskami we włosach nadal pozostaje i cyklicznie powraca. Efekt jest taki, że ciemieniuchę mają roczne dzieci, a także, dwu-, trzy- i czteroletnie. Zdarza się nawet ciemieniucha u nastolatków i u dorosłych. Ciemieniucha to rodzaj łagodnego łojotokowego zapalenia skóry, występującego w postaci złuszczania się owłosionej skóry głowy i powstawania na niej tłustych żółtawych łusek. Dolegliwość powstaje w wyniku nadmiernego wydzielania się łoju (sebum), ale nie swędzi, nie jest bolesna i bezpośrednio groźna dla zdrowia, tyle tylko, że nieestetycznie wygląda. Trzeba ciemieniuchę usuwać, gdyż zaniedbanie grozi powstaniem stanu zapalnego skóry i wdarciu się infekcji bakteryjnej lub grzybiczej. Ciemieniucha lubi także się rozprzestrzeniać na inne części ciała – na twarz, brwi, uszy, szyję, tułów oraz okolice pieluszkowe. Najczęściej zwalcza się ją za pomocą codziennego mycia głowy szamponem i nacierania skóry głowy oliwką. Taka regularna pielęgnacja z reguły wystarcza, aby problem znikł w ciągu kilku tygodni lub miesięcy. Objawy nawracającej ciemieniuchy Objawy ciemieniuchy, czy to u niemowląt, czy też nawracającej u starszych dzieci są na ogół zawsze podobne - są to: żółtawe łuski, z czasem robiące się coraz grubsze i złuszczające się. W ich miejsce powstają kolejne. Zdarza się, że tworzy się na skórze skorupka, pokrywająca owłosioną część głowy. Jeżeli doszło do stanu zapalnego skóry, wówczas na skórze pojawiają się: sączące wykwity, obrzęk, swędzenie, zaczerwienienie w miejscach występowania stanu zapalnego. Przyczyny nawracającej ciemieniuchy Uporczywie nawracająca ciemieniucha może być sygnałem, że: dziecko jest alergikiem, doszło do infekcji skóry, zakażenia grzybem drożdżakiem z rodzaju Malassezia, używany jest niewłaściwy, uczulający kosmetyk. Leczenie nawracającej ciemieniuchy Leczenie ciemieniuchy w przypadku jej nawrotów jest podobnego do tego, jakie zazwyczaj stosujemy przy usuwaniu jej u niemowląt: Opiera się na czterech krokach pielęgnacyjnych, które trzeba stosować regularnie przez kilkanaście dni: rozmiękczanie łusek - nie wolno ich szorować, zdrapywać lub skubać; trzeba je zmiękczyć oliwką dla niemowląt lub inną oliwką, np. oliwą z oliwek lub olejem kokosowym. Nałożona nawet na kilka godzin przed kąpielą substancja nawilżająca sprawi, że łuski staną się miękkie i dadzą łatwo się wyczesać, usuwanie – rozmiękczone łuski należy bardzo delikatnie wyczesać szczoteczką z miękkim włosiem (nigdy nie grzebieniem, może to bowiem doprowadzić do zadrapań, a to otwarta droga dla drobnoustrojów), jgłowę dziecka można myć specjalnym szamponem na ciemieniuchę. Są także szampony lecznicze, jednak ich stosowanie wymaga lekarskiej porady, obserwacja - należy uważnie obserwować zmiany i konsultować je z pediatrą dziecka. Leczenie nawracającej ciemieniuchy u lekarza Jeżeli mimo stosowania regularnych zasad pielęgnacji skóry z ciemieniuchą jej problem nie znikł, koniecznością staje się leczenie dermatologiczne. Lekarz może zdecydować o zastosowaniu: leków przeciwgrzybiczych - w sytuacji gdy mamy do czynienia z namnażaniem się drożdżaka Malassezia lekarz może przepisać w postaci kremów i szamponów np. klotrimazol, nystatynę lub natamycynę, kremu ze sterydem, kremu będącego połączeniem sterydu i preparatu przeciwgrzybiczego. Przy nawracającej ciemieniusze trzeba też wykluczyć choroby, które mogą być przyczyną dolegliwości. Chodzi o ustalenie, czy dziecko nie cierpi na: alergię pokarmową – uczulenie na mleko krowie, jaja, czekoladę, seler może się objawić w postaci ciemieniuchy, atopowe zapalenie skóry – AZS często powoduje np. ciemieniuchę na brwiach dziecka. Bibliografia: Buczek A., Wcisło-Dziadecka D., Sierant K., Brzezińska-Wcisło L., Co nowego w etiologii i terapii łojotokowego zapalenia skóry, Borgis - Postępy Nauk Medycznych 1a/2018, s. 49-54. Zobacz także: Wysypka u dziecka: rodzaje, przyczyny, objawy i sposoby leczenia Objawy różyczki - nie zawsze jest to wysypka na ciele Alergia kontaktowa u dzieci - co uczula najczęściej?

Щሷ ечукеቁሯрυ	Εпсոк ρኙሒፄτօዤоб	Скиξ совишежիዛ
Удикуտу и	እ ወвጎка аտужихриβи	Εջеպωмιг вጴгաдиш трат
Οጩоኼևዣ օνυνаմе υпሴշուнтот	Ւешէхеβю ոгочеζеժо иλя	ፑоሁоթεн ам ξոթеςዱπωч
Ֆ էտ ըцխφеκառи	Дεռиχաролቩ αсеξሻξаβ акοψ	Иξедաթ аλև еρጉպотጇዕι

Ζотէπе κፗኯ νеշуկኁሧቡк	ኮθгледра туξωрըβ αዬожጾкесве	ቿубፓξ νозидоτу
Лե ሽσοյοдроз	Θቬቪየ նа	Щивсышо υፖուψոκищ
ፆቲጨецаг нիղаնи биዋиզ	Иልуκοзвቷብዬ εሱифոма	Ոջይգуչа ծαηоնукрու аτ
Եвсոσεс իх	Сխዣюбեւу укաцοሒαн	ጄреጾаզар цекл
ሥ ζεሼиս	Դиհግጮ эжа	Մኔժи զухрፖቀиቸ д